Iets waar ik eigenlijk best kwaad om kan worden. Het zit niet in mijn aard om foto’s te nemen van iets dat straks in je maag ter vertering gaat zitten, vooral niet om het op een Facebook of Twitter te zetten. Ik vraag me dan ook altijd af wat mensen willen bereiken als ze dit doen. Wat is het nut hiervan? Wat zou er gebeuren als je niet die 21 likes en 7 reacties met “ohhhh wat lekker” of “waarom krijg ik geen stukje?” zou lezen? Zou je je dan minder voelen? Waarom laat je mensen voedsel zien waar ze misschien trek in krijgen, maar niet kunnen eten?
Dan heb je nog de rare typetjes die in een restaurant zo’n foto maken. Dan zijn ze met een stel vriendinnen naar de KFC gegaan en leggen ze vast dat ze een chicken bucket aan het eten zijn. Wow meiden, jullie zijn high class, maar ik hoef niet te zien dat jullie je vetmesten. Hou op met dit soort uitsloofgedrag, alsjeblieft.
Dorando Pietri
Een van de meest succesvolle Italiaanse marathonlopers ooit. Hij won de gouden medaille op de Olympische Spelen in 1908, dit terwijl hij meer dan 4 keer op de grond viel. Keer op keer werd hij door de toezichthouders omhoog geholpen zodat ie over de finishlijn kon gaan.
Doordat hij zo vaak viel, deed hij maar liefst 10 minuten over de laatste 350 meter voor de finish. Ondanks deze feit werd hij toch eerste, wat natuurlijk wel wat zegt over de snelheid van deze man.