Sommigen noemen het ook wel eens de after-lunch dip of middagdip, maar de officiële naam van dit fenomeen is postprandiale slaperigheid.
Als we het in jip-en-janneke-taal zouden moeten samenvatten, dan is dit de enige juiste uitleg: om al het voedsel dat binnenkomt te kunnen verteren, vertelt je lichaam dat er extra bloed gepompt moet worden richting de darmen. Dit heeft als gevolgd dat er automatisch (iets) minder bloed naar de hersenen wordt gestuurd, waardoor je een slaperig gevoel krijgt.
De wetenschappelijke versie is wat geavanceerder. Bij het innemen van voedsel met veel koolhydraten, stijgt je bloedsuikerspiegel. De insuline – die vrijkomt uit de pancreas – vergemakkelijkt de penetratie van suiker in de bloedbaan in de gehele cel.
Wat er daarna gebeurt is als volgt: insuline bindt zich onder andere aan het aminozuur tryptofaan, welke ook actief is in het hormoon serotonine. Het hormoon serotonine is de naam van het hormoon dat emoties, eetlust, maar ook slaap veroorzaakt.
In het geval je koolhydraten inneemt, stijgt je serotoninegehalte en zal je hartslag toenemen. Hierdoor wordt het gevoel van slaperigheid gecreëerd en krijg je dus ‘slaap’.
Een paar voorbeelden van koolhydraatrijk voedsel dat voor een slaperig gevoel kan zorgen:
Chocolade & snoep
Frisdranken
Fruit & vruchten
Gebak en andere zoetigheid
Maïs
Pasta
Wit brood
Witte rijst