Volkabs / Woorden met tag ‘leven’

Een herder is de benaming voor iemand die een kudde bewaakt. Dit kan een kudde schapen zijn, maar ook andere dieren.

(zov: herdershond)

Het leven is fantastisch, maar ben vandaag in een bui waarin ik het een en ander wil aankaarten en bespreken. Uiteraard doe ik dit graag hier, want Volkabulaire geeft de kans mijn gedachten de vrije loop te geven. Ik heb overigens geen idee waar mijn tekst nu naar toe zal gaan, want ik schrijf nu gewoon op wat ik denk en wat ik voel, maar dat maakt me niet zoveel uit. Het gaat om de mensen die het kunnen waarderen.

Zoals gezegd: het leven. Het leven is fantastisch, maar tegelijkertijd ontiegelijk hard en oneerlijk. Soms heb je van die dagen dat je weer eens in een file zit waarna je op de radio of tv hoort dat het een “monsterfile” was van honderden kilometers lang en dan denk je van: “ja, dat had ik je ook kunnen vertellen”. Je kan boos worden doordat je in de file staat, je kan helemaal gek worden van bepaalde mensen in je omgeving (met name mensen met een zeer laag EQ), maar je kunt ook gewoon proberen positief te blijven. Nou ben ik zelf een perfectionist met oog voor detail, dus is het niet heel simpel om altijd positief te blijven, maar ik probeer het wel. Ik kan niet tegen het pessimistische, omdat ik geloof dat de mens in staat is om letterlijk alles te kunnen doen. Ik ben iemand die stelt dat als je iets écht wilt, je dat ook gewoon kan; zolang je er maar voor strijdt. Zo is het leven ook…

Je kunt dus in een file zitten of gewoon een off-day hebben, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen, maar dat wil niet zeggen dat je direct pessimistisch moet zijn. Als je in de file staat kun je ook stellen: “hey, nu heb ik gewoon meer tijd om over mezelf te denken en over de mensen te denken die ik liefheb”. En waarom denken we nooit: “nu kan ik gewoon wat meer genieten van alles om me heen; de wereld is toch zo mooi”. Waarom doen we dit nooit? Soms zit ik wel eens in de auto en dan kijk ik naar de wolken… ik vind ze fascinerend. Je kijkt omhoog, ziet de lucht en denkt van: “hoe is dit in hemelsnaam gemaakt? Leven we wel of dromen we nou?”. Je hebt simpelweg geen idee, want er zijn gewoon teveel dingen die je niet kunt uitleggen. Soms vraag ik me ook af of die wolken ook gedachten hebben en of ze mijn energie kunnen voelen; positief of negatief. Het zijn gewoon dingen die mij doen denken en tegelijkertijd fascineren.

Ik vraag me soms ook echt af of er meer mensen zijn zoals ik. Je weet wel, dat je even naar de lucht kijkt, alle slechte dingen van je afzet en weer positief gaat denken. Het leven is me gewoon veel te waardevol om boos te blijven of me te lang slecht te voelen.

Wat ik me trouwens ook afvraag is… zijn er ook mensen die stilstaan bij het leven? Stilstaan bij het feit dat we een prachtige cadeau hebben gekregen (onze ik, onze hersenen, moeder aarde) en hier iets mee moeten doen. Je ziet mensen in Afrika sterven van de honger, terwijl er anderen zijn die zwemmen in het geld. Ik zie de Chinese regering hun schijndemocratie kunstmatig in stand houden, terwijl de Ijslanders een homo als hun premier kunnen maken. Het contrast is enorm, terwijl we feitelijk allemaal uit dezelfde plek komen en feitelijk allemaal mensen zijn. Ik heb het onderscheid tussen Turk, Italiaan, Nederlander, Spanjaard en dergelijke ook nooit begrepen. We hebben één wereld, maar iedereen lijkt zich te bekommeren om zijn of haar eigen gebied c.q. territorium. Waarom kunnen we niet gewoon als één opereren zonder dat we elkaar de oog uitsteken en vingers gaan wijzen?

Ach, misschien ben ik raar, ik weet het niet. Het enige dat ik kan zeggen is dat ik me vaak anders voel dan anderen. Vaak word je ook met schuine ogen aangekeken, omdat je andere ideeën hebt die niet in goede aard binnen je eigen omgeving vallen, maar Plato, Aristoteles, Tesla, Einstein enzovoort: allemaal werden ze ooit als gekken bestempeld, maar ze worden nu op handen gedragen. De wereld verandert, maar de mensen lijken helaas nooit te leren van hun fouten.

Rust in vrede, wereldveranderaars. Ik heb diep respect voor jullie.

De übermensch die we tot heden gekend hebben was ofwel die van Adolf Hitler ofwel hetgeen Nietzsche beschreef. Ik dacht: ik ben veel briljanter dan de laatstgenoemde gozer en uiteraard veel slimmer dan die rare Adolf, dus laat ik mijn eigen beschrijving geven van de übermensch 2.0.

Alle gekheid achter me gelaten….

De übermensch zit naar mijn mening in de mens zelf. Het is er, het wil er soms uit, maar de nefs van de mensen zijn vaak veel te groot om dit te erkennen en de ruimte te geven binnenin de mens. Om een voorbeeld te geven: je bent moe en je hebt net het allerlaatste stoeltje in de bus weten te bemachtigen door er als een gek naar toe te rennen, totdat er een vervallen, edoch een erg lief en oude mevrouw de bus in stapt en rondkijkt naar een plekje. Niemand geeft haar plaats en jij denkt in jezelf: shit, wat moet ik nu doen. Je blijft doorgaan met denken, de bus begint te rijden en nog steeds ben je niet opgestaan. Je weet dat het niet moet, maar dat het wel zo lief, aardig en netjes is als je het wel doet. Ze is immers oud en het zou je sieren als je het wel zou doen. Toch denk je, fuck it, waarom zou ik opstaan als zij ook niet opstaan. Ben zelf ook moe en ik wil niet mijn plaatsje kwijtraken aan haar.

Dit is naar mijn mening een goed voorbeeld van een untermensch die de hand heeft in het lichaam en ziel van de persoon in kwestie. De übermensch is verstopt, kwam af en toe wel omhoog, maar werd verstoten, want je nefs was te groot. Puur omdat je niet wilde opstaan vanwege het feit dat je moe was, heb je je als een untermensch gedragen. Op dat moment gedraag je je alleen niet zo, maar ben je het ook. Je hebt kuddegedrag getoond, je hebt niet geluisterd naar de übermensch die in je zit en je bent verslagen. Aan de ene kant voel je je kut, maar aan de andere kant ben je blij en wuif je steeds weg dat je het fout hebt gedaan. Immers, je was moe en dan hoef je niet op te staan, toch?

Bovenmenselijk ben je alleen als je je nefs opzij kunt zetten en je je zo gedraagt dat mensen geen last, maar, plezier ondervinden. Als jij op was gestaan, had ze je lief aangekeken en je netjes bedankt, waardoor je kon weten dat ze dat plezierig vond. Nu heb je het niet gedaan en ze heeft er last van ondervonden. Weliswaar niet alleen van jou, maar ze vond het niet leuk en jij hebt daar helemaal niets aan gedaan. Waarom zet je je ego niet opzij en leef je niet anticiperend? Waarom denk je dat het laten lijden van mensen weg te wuiven valt als jij je er wél beter door voelt? Deze egocentrische gedachte is volledig toe te wijden aan de untermensch die jijzelf voedt en versterkt naarmate jij zo door blijft gaan.

Zo door blijven gaan staat gelijk aan het slinken van de übermensch-gehalte die zich in je schuilt. Hoe minder het wordt, hoe minder de kans wordt dat ie een keer weet te winnen van de untermensch en hoe minder de kans dat je een compliment krijgt. Uiteraard is dat niet een juiste afspiegeling of ‘reward’ voor hetgeen jij doet, maar het is wel een indicator en zoals je weet houden mensen van indicatoren en dat soort randzaken. Differentieer jezelf van de kudde, laat zien dat jij anders bent, ontplooi jezelf, ontwikkel jezelf en wees geen asociaal dier. Daarvan hebben we er genoeg van op de wereld. Wees anders, anticipeer, doe wat voor de samenleving, heb het beste voor jezelf, je medemens en alle mensen om je heen. Begin niet te schelden als je een Turk of een Nigeriaan ziet, want ja, ook zij hebben übermenschjes in zich. Het zijn echter de (omgevings)factoren die bijna altijd ten gunste van de untermensch zijn. Het is zo verleidelijk om brood te stelen in Nigeria, terwijl dat in Nederland totaal niet het geval is. Zij voelen zich gedwongen, de untermensch percentage is er groter, hoger en versterkt zich continu. Nooit krijgen ze waardering, want er valt niet veel te doen, nooit krijgen ze wat ze willen, want er valt bijna niets te halen. Uiteindelijk kom je in een vicieuze cirkel welke resulteert in een oneindige, neerwaartse loop wat we uiteindelijk de selffulfilling prophecy (mooie term, overigens) noemen. Behandel mensen zoals jij behandeld wil worden en geloof me; de mens zal dan veranderen. Misschien zal hij of zij niet direct dé übermensch worden, maar het gehalte zal wel stijgen. En vergeet niet: wat stijgt, kan uiteindelijk ook vliegen

Soms heb je van die dagen dat je enorm slaperig bent, maar nog een hoop moet doen. Ik haat het, want dat betekent dat je gewoon niet 100% aanwezig bent. Wat je er tegen kunt doen? Slapen, verdomme!

(zov: ik wil naar bed)

Het leven in Nederland is kwalitatief. Laten we dat vooropstellen. Ondanks het veelal regenachtige weer, is het leven plezant. Het openbaar vervoer is goed geregeld, ziekenhuizen zijn prima, de faciliteiten zijn altijd hoogstaand, de rechterlijke macht is te vertrouwen en zelfs qua politiek is er consistentie; er gebeuren nooit ingrijpende veranderingen waardoor ons leven eigenlijk zeer constant blijft en dat is fijn.

Echter, er is ook een keerzijde.

Mocht je gezin bestaan uit 4 of 5 mensen en mocht je een modaal inkomen hebben, dan zit je eigenlijk al op de blaren. Ik zal het uitleggen door een voorbeeld te geven van de financiële situatie in een voor mij bekend* gezin. Ik zal de meest basale vaste lasten opnemen.

Inkomsten:
1780 Euro

Uitgaven:
500 Euro hypotheek (28% van het inkomen)
300 Euro (basis) zorgverzekering voor 3 personen (16.8% van het inkomen)
180 Euro erfpacht (10.1% van het inkomen)
150 Euro energiekosten (8.4% van het inkomen)
80 Euro televisie + internet + bellen (4.5% van het inkomen)
80 Euro openbaar vervoer abonnementskosten (4.5% van het inkomen)
50 Euro benzinekosten (2.8% van het inkomen)
30 Euro wegenbelasting (1.6% van het inkomen)
30 Euro mobiele telefoon kosten (1.6% van het inkomen)
30 Euro waterbelasting (1.6% van het inkomen)

Totaal: 1430 Euro

Wat wil dit zeggen? Dat je alleen om überhaupt te mogen leven en te mogen reizen naar je werk (zodat je geld kunt verdienen om te leven), ben je 1430 Euro kwijt. Dat komt neer op maar liefst 80% van je inkomen. Met de overige 350 Euro moet je een maand lang boodschappen doen, kleding voor je kinderen proberen te kopen,

Nou kun je zeggen: “350 Euro is toch helemaal niet weinig?” Relatief gezien misschien niet, maar als je met vijf mensen in een huis woont, dan krijg je ongetwijfeld extra kosten. Alleen al boodschappen doen zorgt voor een kostenpost van minstens 250 Euro. Met de rest moet je dan proberen te leven, te genieten en noem maar op. Als je een keer een tegenvaller hebt (laat staan schulden), dan is de kans dat je dik in de schulden komt, zeer groot. Er is zo weinig speling, zo weinig ruimte om iets opzij te kunnen zetten, dat je

Met andere woorden: het leven in Nederland staat gelijk aan kwaliteit, maar is tevens erg duur. We kunnen concluderen dat in een gezin met 4 of 5 kinderen, je tweeverdieners moet hebben, wil je zonder koppijn kunnen leven. De vraag is: is dat dat dan nog wel kwalitatief? Dat mag u zelf invullen.

De Flogsta Scream…

Flogsta is een stadje in Zweden. Naar het schijnt, wordt er elke dinsdag na 22:00 uur, ‘zomaar’ geschreeuwd. Het aparte is dat je altijd een reactie krijgt van mede-schreeuwers*.

Dit is de blueprint, framework van het leven van een doorsnee persoon. Allereerst ga je naar school om wat te leren; of je haalt je diploma, of niet. Dat kan, maar uiteindelijk beland je in het bedrijfsleven, waarna je geld krijgt wat vrouwen een reden vinden om met je te trouwen. Hierna krijg je, hopelijk, een kind welke je ook nog eens op moet voeden.

Daarna wacht je eigenlijk op je dood. Je gaat met pensioen, je geniet er niet van en je belandt uiteindelijk in je graf.

Een levensvorm die zich ten koste van een ander organisme waarmee hij samenleeft (de gastheer) in stand houdt en vermenigvuldigt

(zov: Curriculum Vitae)

De essentiële, vloeibare drank die ons doet leven.

Zichtbare, voelbare en hoorbare verschijnsel dat optreedt als een brandbare stof een oxidatiereactie ondergaat bij hoge temperatuur

Dit is de blueprint, framework van het leven van een doorsnee persoon. Allereerst ga je naar school om wat te leren; of je haalt je diploma, of niet. Dat kan, maar uiteindelijk beland je in het bedrijfsleven, waarna je geld krijgt wat vrouwen een reden vinden om met je te trouwen. Hierna krijg je, hopelijk, een kind welke je ook nog eens op moet voeden.

Daarna wacht je eigenlijk op je dood. Je gaat met pensioen, je geniet er niet van en je belandt uiteindelijk in je graf.