De grootste hoerenjong die er bestaat. Met alle respect, maar dit doe je niet. Zo simpel is dat. Het is al pijnlijk als je belazerd wordt door je vriend of vriendin, dat is al hard, maar als je eigen vader, je inspiratiebron, je boegbeeld dit doet, dan komt het extra hard aan.
Toen ik het hoorde van mijn vader, wist ik niet meer wat ik moest denken. Ik had een lieve lieve vriendin die me er door heen heeft geholpen; binnenkort gaan we trouwen en ik weet nu al zeker wat ik niet moet doen… Never nooit belazeren! Heb ik het wel eens gedaan? Ja, dat heb ik, maar ik heb er veel spijt van. Nog meer spijt heb ik gekregen toen ik hoorde dat mijn vader zo’n flikker was; ik wist nu immers hoe het voelde… De pijn, de depressie en het ongeloof drong pas later tot me door en toen was ik het echt helemaal kwijt. De eerste dag heb ik alles stukgemaakt.. letterlijk alles. Daarna begon ik hem uit te schelden en wilde hem verrot slaan, maar het kwam er niet van. Dagenlang heb ik gepeinsd over wat ik nu moest en kon doen; er kwam echter nooit wat zinnigs uit. Achteraf gezien heb ik spijt dat ik hem niet wat heb aangedaan, maar misschien is het toch beter dat ik de controle niet heb verloren. Het kutste van allemaal was zijn reden: meneertje had teveel stress en wilde even weg uit de wereld…. Pleur toch helemaal op uit de wereld, pleeg zelfmoord ofzo flikker.
Hoe dan ook, na het incident heb ik geprobeerd mezelf af te bakenen van alles om me heen en ben een paar weken op vakantie gegaan met mijn liefste vriendin. Daar werd me duidelijk dat ik geen vader nodig had; ik had haar en ik zou de (beste) vader van mijn eigen kinderen worden. Een vader waar met trots naar gekeken zal en kan worden.
Wees blij als je een vader hebt die alles voor jouw en je familie doet. Wees blij als je mensen om je heen hebt die veel van je houden en je proberen te steunen. Of dit nou je moeder, je oom, nicht, neef, vriend of vriendin is: heb liefde voor de juiste personen en je zult altijd lachen in het leven.
Als mijn vrouw en mijn kinderen, de toekomstige Rawal’s van Volkabulaire, dit later lezen: ik hou van jullie en zal jullie nooit pijn doen. Nooit zal ik de pijn die ik heb gevoeld aan jullie laten lijden.
PS: mijn moeder was er helemaal kapot van. Nooit is ze weer de oude geworden. Ik heb alles geprobeerd om haar te kalmeren, maar dat werkte niet. Ze is doorgeslagen en net een oude gek, maar dat kan ik wel begrijpen. Jammer is dat ze mij steeds aansprak, aangezien ik enig kind ben, maar dat maakte me ook gek. Ik heb haar moeten verlaten, want anders zou ik zelf ook krankzinnig worden. Ben uit huis gegaan, weg van mijn idiote vader en m’n lieve moeder die me gek probeerde te maken door constant maar weer te praten. Uiteindelijk ben ik gaan samenwonen met mijn lieve vrouwtje en ben ik eindelijk, na maanden van onheil weer gelukkig.
vader die vreemdgaat
De grootste hoerenjong die er bestaat. Met alle respect, maar dit doe je niet. Zo simpel is dat. Het is al pijnlijk als je belazerd wordt door je vriend of vriendin, dat is al hard, maar als je eigen vader, je inspiratiebron, je boegbeeld dit doet, dan komt het extra hard aan.
Toen ik het hoorde van mijn vader, wist ik niet meer wat ik moest denken. Ik had een lieve lieve vriendin die me er door heen heeft geholpen; binnenkort gaan we trouwen en ik weet nu al zeker wat ik niet moet doen… Never nooit belazeren! Heb ik het wel eens gedaan? Ja, dat heb ik, maar ik heb er veel spijt van. Nog meer spijt heb ik gekregen toen ik hoorde dat mijn vader zo’n flikker was; ik wist nu immers hoe het voelde… De pijn, de depressie en het ongeloof drong pas later tot me door en toen was ik het echt helemaal kwijt. De eerste dag heb ik alles stukgemaakt.. letterlijk alles. Daarna begon ik hem uit te schelden en wilde hem verrot slaan, maar het kwam er niet van. Dagenlang heb ik gepeinsd over wat ik nu moest en kon doen; er kwam echter nooit wat zinnigs uit. Achteraf gezien heb ik spijt dat ik hem niet wat heb aangedaan, maar misschien is het toch beter dat ik de controle niet heb verloren. Het kutste van allemaal was zijn reden: meneertje had teveel stress en wilde even weg uit de wereld…. Pleur toch helemaal op uit de wereld, pleeg zelfmoord ofzo flikker.
Hoe dan ook, na het incident heb ik geprobeerd mezelf af te bakenen van alles om me heen en ben een paar weken op vakantie gegaan met mijn liefste vriendin. Daar werd me duidelijk dat ik geen vader nodig had; ik had haar en ik zou de (beste) vader van mijn eigen kinderen worden. Een vader waar met trots naar gekeken zal en kan worden.
Wees blij als je een vader hebt die alles voor jouw en je familie doet. Wees blij als je mensen om je heen hebt die veel van je houden en je proberen te steunen. Of dit nou je moeder, je oom, nicht, neef, vriend of vriendin is: heb liefde voor de juiste personen en je zult altijd lachen in het leven.
Als mijn vrouw en mijn kinderen, de toekomstige Rawal’s van Volkabulaire, dit later lezen: ik hou van jullie en zal jullie nooit pijn doen. Nooit zal ik de pijn die ik heb gevoeld aan jullie laten lijden.
PS: mijn moeder was er helemaal kapot van. Nooit is ze weer de oude geworden. Ik heb alles geprobeerd om haar te kalmeren, maar dat werkte niet. Ze is doorgeslagen en net een oude gek, maar dat kan ik wel begrijpen. Jammer is dat ze mij steeds aansprak, aangezien ik enig kind ben, maar dat maakte me ook gek. Ik heb haar moeten verlaten, want anders zou ik zelf ook krankzinnig worden. Ben uit huis gegaan, weg van mijn idiote vader en m’n lieve moeder die me gek probeerde te maken door constant maar weer te praten. Uiteindelijk ben ik gaan samenwonen met mijn lieve vrouwtje en ben ik eindelijk, na maanden van onheil weer gelukkig.